موضوع
حافظ و یار زیبای وی در کنار جویباری. نشسته و می اندیشد که عمر گذران است همچون آب روان این جویبار در حال گذشتن است ...
گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس
بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین
کاین اشارت ز جهان گذرا ما را بس
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس