تا همین سه دهه پیش برای طراح گرافیک بودن، کمابیش
باید تصویرگر هم بود. کار دشوار ساخت و پرداخت
تصاویر از پوستی انداختن، رسامی، فتوکپی گرفتن و لیت
کردن تصویر در لیتوگرافی شروع می شد تا تصویرگری
های ماهرانه، با دست.
سر رشته را که دنبال می کنیم به جای می رسیم که
تصویرگری و طراحی گرافیک به مثابه ی هنری واحد به هم
آمیخته است. جایی که محمد بهرامی، صبور و متین ایستاده
تا تاریخ به سراغش بیاید.
نسل های پی در پی طراحان گرافیک چنان در امتداد طبیعی
هم قرار گرفته بودند و افق هایشان چندان به هم
نزدیک بود که نیازی به واکاوی تاریخ خود نمی دیدند.
حتی گاهی به معاصران خود هم اعتنایی نداشتند. اما پس
از نسل "مسامحتا" چهارم، جوانانی آمدند که برای ادامه
راه، چاره ای جز واکاوی گذشته نمی دیدند. این جا بود
که نام های بزرگ و مغفول از دل اسناد و آثار سربرآورد